Wypis z rozdziału, który nazywa się "Dywersja:"
"Listopad 1942 roku był przełomowym miesiącem drugiej wojny światowej. Wojska
radzieckie nie dopuściły do zajęcia Stalingradu, stwarzając tym sposobem ciężką strategicznie
sytuację dla niebezpiecznie wysuniętych armii niemieckich na Kaukazie. Rommel
rozgromiony przez Brytyjczyków w bitwie pod El Alamein, cofał się opuszczając Egipt i
Libię. Silny desant amerykańsko-angielski, całkowicie zaskakując przeciwnika, opanował
Maroko i Algier. Jasne było, że wojna przewaliła się przez swój przełomowy moment;
skończył się okres zwycięstw niemieckich, inicjatywa wojenna przechodziła w ręce wrogów
Rzeszy. Komenda Sił Zbrojnych w Kraju uznała ten właśnie czas za odpowiedni do
wzmożenia akcji dywersyjnej. Przystępowano do organizowania nowych komórek
dywersyjnych, powołano do życia centralne kierownictwo Dywersji - które z czasem stało się
znane pod nazwą Kedyw. I stało się, że dla Zośki i części jego kolegów nadszedł czas zmiany
służby. Ponad półtora roku pracowali w Małym Sabotażu. Przez cały ten czas, przez lata 1941
i 1942, Mały Sabotaż szedł w pierwszej linii Polski Walczącej. Teraz nadchodziły inne czasy.
Walka pod okupacją miała nabrać ostrzejszego wyrazu. Jej znamieniem stawał się pistolet,
granat i dynamit (Kamiński, 1943)."
Excerpt from the chapter called "Diversion:"
The November of 1942 was a decisive month of the Second World War. The Soviet Army did not allow Stalingrad to be occupied, creating a dangerously difficult situation for the advancing German Army in the Caucuses. Rommel, defeated by the British in the battle of El Alamein, reversed his plan to leave from Egypt and Libya. A strong American and English landing operation, completely surprising the opposition, would overpower Morocco and Algeria, and with that, the period of German victories ended, and the war initiative was passed into the hands of the Reich’s enemies. The Armed Forces Command recognized this as the right time for the intensification of subversive action. Joining the organization of new resistance cells, the central management was established which, in time, became known as Kedyw. It came to pass that it was time for Zośka and some of his colleagues to change their duty. They worked one-and-a-half years in the Small Sabotage. Throughout this time, from 1941 to 1942, the Small Sabotage was on the frontline of the Polish struggle. Now other times were approaching. The struggle under the occupation had to acquire a sharper expression and its mole was a pistol, grenade, and a stick of dynamite.